Geneeskunde is een voortdurend evoluerend vakgebied. Daarom moeten alle artsen hun vaardigheden regelmatig verbeteren. Dit wordt geregeld door de relevante regelgeving met betrekking tot de noodzaak om zogenaamde “onderwijspunten” te verzamelen.
Juridische grondslag
Voornoemde bepaling is artikel 18 van de wet van 5 december 1996 betreffende de beroepen van arts en tandarts. Het behandelt de noodzaak voor artsen om te profiteren van verschillende vormen van professionele ontwikkeling. Deze formulieren zijn gedefinieerd in een afzonderlijke verordening van de minister van Volksgezondheid van 6 oktober 2004 over de wijze waarop aan de verplichting tot professionele ontwikkeling van artsen en tandartsen kan worden voldaan.
Gevolgen van niet-naleving
In bovengenoemde wetgeving is duidelijk vastgelegd dat elke arts binnen 48 maanden ten minste 200 onderwijspunten moet behalen. Het gevolg van het niet nakomen van deze verplichting is een passende aantekening in het medisch register van het district.
Vormen van bijscholing
In de verordening worden in totaal 16 punten genoemd, die bepalend zijn voor de wijze waarop de zogenaamde “onderwijspunten” kunnen worden behaald. In dit artikel richten we ons alleen op de belangrijkste vormen van professionele ontwikkeling.
Uitvoering van het specialisatieprogramma
Ongetwijfeld is opleiding in een gekozen vakgebied een vorm van professionele ontwikkeling. Dit blijkt ook uit de verordening. Een arts heeft recht op 50 onderwijspunten binnen 1 jaar.
Deelname aan een nationaal of internationaal wetenschappelijk congres, congres, conferentie of symposium
Dit is een van de belangrijkste vormen van professionele ontwikkeling. Meestal bepalen de organisatoren van dergelijke conferenties van tevoren hoeveel onderwijspunten een arts kan krijgen door een bepaalde conferentie bij te wonen. Bovendien staat de som van deze punten meestal op een diploma dat de deelname bevestigt.
Klinische praktijk in een binnenlands of buitenlands gespecialiseerd centrum
Voor artsen is dit een zeer belangrijk punt, omdat het hen in staat stelt om extra onderwijspunten te behalen door middel van reizen naar andere klinische centra.
Lezing of toespraak in mondelinge vorm of posterpresentatie op een congres of wetenschappelijk symposium
Dit is zeer belangrijk voor artsen die zich bezighouden met de meer wetenschappelijke kant van de geneeskunde. Het geven van een lezing op de conferentie is een groot onderscheid voor zo’n arts, waarvoor hij recht heeft op onderwijspunten – meestal 10 punten voor een toespraak.
Het behalen van de academische graad van doctor, doctoraatsdiploma of hoogleraarstitel – op het gebied van de medische wetenschappen
Een ander zeer belangrijk punt voor mensen die werkzaam zijn in de medische wetenschap. Opgemerkt moet worden dat een arts voor het behalen van elk van de bovengenoemde diploma’s 200 onderwijspunten per keer krijgt.
Publicatie van een professioneel boek of een hoofdstuk in een boek, auteurschap of co-auteurschap in een wetenschappelijk werk dat in een tijdschrift is gepubliceerd.
Hier zijn een aantal punten uit de verordening betreffende de voortzetting van de wetenschappelijke activiteiten van artsen verzameld. In de academische gemeenschap is elk van de bovengenoemde publicaties een zeer gewaardeerde en gerespecteerde prestatie.
Vele vormen, vele mogelijkheden
Uiteraard worden in dit artikel alleen de belangrijkste vormen van professionele ontwikkeling genoemd. Het is het vermelden waard dat het abonnement op het vaktijdschrift zelf ook onderwijspunten geeft. Dit is vooral waardevol voor praktiserende artsen, die veel meer geïnteresseerd zijn in klinische dan wetenschappelijke aspecten. Gezien de vele mogelijkheden om onderwijspunten te behalen lijkt de drempel van 200 punten verspreid over 4 jaar voor vrijwel elke arts haalbaar.
