Hyperthyreoïdie

Hyperthyreoïdie

Hyperthyreoïdie, of hyperthyreose (Latijnse hyperthyreose of hyperthyreoïdie) wordt gedefinieerd als een ziekte die het gevolg is van een overmatige productie van schildklierhormonen. Soms is deze ziekte het gevolg van een behandeling met te grote hoeveelheden schildklierhormonen, stofwisselingsstoornissen of verminderde activiteiten van de schildklierreceptor.

De schildklier is het orgaan dat verantwoordelijk is voor een deel van de hormonale balans van het lichaam, en ziekten die ermee gepaard gaan behoren tot de meest voorkomende ziekten van het hormonale systeem. Schildklierhormonen zijn verantwoordelijk voor de controle en controle van het energiesysteem van het lichaam. Ze beïnvloeden dus het zenuwstelsel, de hersenen, het hart, de koolhydraatstofwisseling en zelfs de hartfunctie. De invloed op de stofwisseling kan leiden tot een verhoging van het cholesterolgehalte, verslechtering van de botconditie en zelfs tot osteoporose bij onvoldoende schildklier. De schildklier tast alle organen aan. Veel moeilijk te definiëren symptomen van een defect organisme kunnen de basis zijn voor een bezoek aan een endocrinoloog.

De rol van de schildklier is het vrijgeven van hormonen die inwerken op alle weefsels, deelnemen aan de stofwisseling en andere levensprocessen van het lichaam. Een belangrijk onderdeel van het goed functioneren van deze processen is een adequate dosis jodium. Zowel het tekort als de overmaat kan leiden tot een disfunctie van de goede werking van de schildklier. De gevolgen van het tekort zijn helaas zeer frequent, en dat zijn ze ook, zoals de vergroting van de schildklier en de knobbeltjes in de schildklier. De ziekte kan zich op elke leeftijd voordoen. Door het ingewikkeldere hormonale systeem komen schildklieraandoeningen ongeveer 6-7 keer vaker voor bij vrouwen.

Er bestaan verschillende vormen van hyperthyreoïdie

Er bestaan verschillende vormen van hyperthyreoïdie

Het kan gebeuren dat de hyperthyreoïdie niet gevoeld wordt door de patiënt, maar het kan ook leiden tot een plotseling verlies van levens. Het kan een karakteristieke en gemakkelijk herkenbare vorm aannemen, maar ook een latente vorm, die bij de eerste diagnose kan wijzen op een geheel andere ziekte-entiteit dan hyperthyreoïdie. Alleen al de symptomen van hyperthyreoïdie kunnen worden gekenmerkt door een constant gevoel van warmte, beven van de handen, aritmische hartslag en een verscheidenheid aan afwijkingen die bij elke persoon op verschillende manieren voorkomen.

De verdeling van schildklierziekten hangt af van het proces van eerdere veranderingen in de klier zelf. Wanneer dit proces zich voor het eerst ontwikkelt in het orgaan zelf, wordt het primair genoemd, en wanneer hyperactiviteit andere organen treft, wordt het secundair genoemd. Daarnaast zijn er miskraamsymptomen van de schildklier, waarbij slechts een deel van de symptomen van een slecht functionerende klier aanwezig is.

De hyperthyreoïdie van de schildklier is niet altijd hetzelfde.

De hyperthyreoïdie van de schildklier is niet altijd hetzelfde.

Het verloop van hyperthyreoïdie is afhankelijk van de leeftijd van de patiënt, de vorm van de ziekte, de duur van de ziekte en andere bijbehorende ziekten. Oudere mensen met hyperthyreoïdie vertonen algemene zwakte en apathie. De ernstigste gevallen waarbij patiënten betrokken zijn, worden in verband gebracht met de ziekte van Graves tijdens de periode van schildklierstormen. Onbehandelde schildklier is een van de ernstigste complicaties van hyperthyreoïdie. Een plotselinge toename van de schildklierhormonen heeft invloed op de stresshormonen, waaronder cortisol. Dit proces leidt tot bewusteloosheid, hartfalen en hitteslagen. Een dergelijke doorbraak ontwikkelt zich tijdens een infectie of acute ziekte, zoals een hartaanval of beroerte. Het kan ook worden veroorzaakt door een operatie of bevalling.

Een voorbeeld van primaire hyperthyreoïdie is de ziekte Graves-Basedow, geassocieerd met de intensiteit van de hormonale activiteit van de klier. Dit is te wijten aan de overmatige productie van antilichamen die de schildklier stimuleren om hormonen te produceren.

Bijna twee procent van de bevolking heeft last van hyperthyreoïdische aandoeningen. Helaas worden de tekenen van de ziekte, ondanks het hoge niveau van bewustzijn, vaak genegeerd. Deze aanpak is gebruikelijk bij zowel artsen als patiënten, en zij wennen meestal aan het ongemak en proberen ermee te leven. Het niet genezen van de ziekte kan alleen maar leiden tot slechtere gevolgen die vermeden kunnen worden. Als u zich bewust bent van een aandoening zoals hyperthyreoïdie, moet u veel meer aandacht besteden aan het beheersen van deze klier.