De ziekte van Scheuermann, een jonge kyfose (kyfose dorsalis iuvenilis), is een medische ziekte van de steriele botnecrose groep. De naam van de ziekte is afgeleid van de chirurg Holger Worfel Scheuermann, die als eerste in 1920 de radiologische symptomen bij 105 patiënten met “rugkyfose” beschreef. De ziekte verscheen echter pas in zijn tijd en in de medische literatuur waren de beschrijvingen van jonge mensen met een ronde rug al bekend. Hippocrates beschreef in zijn werk het optreden van verdiepte borstkyfose bij adolescenten. De wigvormige vervorming van de wervels en het inbrengen van tussenwervelschijven in de wervels werd al ontdekt in skeletten van 7000 jaar geleden, gevonden tijdens opgravingen in de Kaukasus en Altai.
De ziekte van Scheuermann komt voor bij patiënten tussen de 10 en 14 jaar, d.w.z. tijdens de periode van de meest intensieve groei van het lichaam. Het ziekteproces duurt meestal ongeveer 2-3 jaar en is zeer gecompliceerd.
Bij de ziekte van Scheuermann is een snelle diagnose het belangrijkste….
De precieze oorzaken van de vorming van jonge kyfose zijn nog niet bekend. Tot nu toe is pas vastgesteld dat er bij kinderen en adolescenten onvoldoende verband bestaat tussen de epifyse van het bot en de kern van het bot, wat bijdraagt aan de ontwikkeling van de ziekte. Holger Wolfer Scheuermann vond de stijfheid van de aangetaste wervelkolom bij sommige van zijn patiënten, terwijl bij andere patiënten enige mobiliteit, voornamelijk lateraal, werd gevonden. Bij sommige mensen observeerde hij ook scoliose, d.w.z. extra zijdelingse kromming van de wervelkolom. De piek van kyfose bij zijn patiënten was in het hoogste aantal gevallen tussen Th7 en Th10. In de cervicale en lumbale segmenten van de wervelkolom merkte hij geen veranderingen, maar een tiental jaren later beschreef hij ook de aanwezigheid van de lumbale vorm. Hij noemde het osteochondritis deformans juvenilis dorsi. Hij verwees naar de waargenomen veranderingen in osteochordritis coaxae in de loop van de ziekte van Calve-Parthes. Hij geloofde dat de laesies werden veroorzaakt door avasculaire necrose van het vezelige ringkraakbeen, wat leidde tot osteochondritis en een kyphotische vervorming van de wervelkolom.
Het ontstaan van de ziekte wordt vaak onopgemerkt gelaten, waardoor de patiënt de eerste symptomen pas voelt wanneer de veranderingen in de wervelkolom vast en onomkeerbaar zijn. Het is daarom van essentieel belang om zo snel mogelijk een diagnose te stellen en een passende behandeling toe te passen om het proces te stoppen of op zijn minst te vertragen. Dit geeft de patiënt de kans om zoveel mogelijk normaal te blijven functioneren in het leven.
In veel gevallen kan de ziekte van Scheuermann het dagelijks leven moeilijk maken.
Kenmerkend voor de groep steriele botnecroseziekten is de nierziekte, d.w.z. de geleidelijke dood van fragmenten of hele botten zonder de aanwezigheid en deelname van pathogene micro-organismen, bacteriën, schimmels of virussen. Veranderingen vinden voornamelijk plaats in de wervelkolom, en de ziekte zorgt ervoor dat de wervelkolom naar voren buigt, wat op zijn beurt een oorzaak wordt van de onomkeerbare beperking van de mobiliteit. Dit maakt het moeilijk voor de patiënt om veel belangrijke taken zonder problemen uit te voeren, waaronder taken die een langdurig verblijf in één positie vereisen, en de misvorming maakt het figuur ook misvormd. Adolescente kyfose neemt meestal de vorm aan van een vorm met betrokkenheid van het borstgedeelte. Het kan ook van toepassing zijn op de thoracale lendenen of alleen op de lendenen.
De ziekte van Scheuermann komt voor bij patiënten tussen de 10 en 14 jaar, d.w.z. tijdens de periode van de meest intensieve groei van het lichaam. Het ziekteproces duurt meestal ongeveer 2-3 jaar en is zeer gecompliceerd.
Misvorming bij de ziekte van Scheuermann wordt veroorzaakt door een abnormale groei van de wervellichamen en een verhoogde wigvorming van de wervellichamen. Behandeling is praktisch onmogelijk omdat de veranderingen permanent zijn geworden, meestal al voor de diagnose van de ziekte. Detectie in een vroeg stadium is zeer moeilijk, en latere veranderingen worden blijvend en de ziekte is niet langer te genezen. Na de diagnose is het noodzakelijk om de symptomen te verlichten met revalidatie. Bij de meeste patiënten wordt de dood van bot en kraakbeen geassocieerd met embolie, trauma of stolsels. De ziekte vermindert de mobiliteit door het onvermijdelijk buigen van de wervelkolom naar voren. Dit kan zelfs leiden tot permanente, belastende beperkingen van de fysieke fitheid van de patiënt.
